I thought we were writing the blues, but they called it Rock ’n Roll

Dat is de titel van de biografie over liedjesschrijfster Rose Marie McCoy. Ze heeft nummers geschreven die gezongen zijn door de grootste artiesten: Ruth Brown, Big Maybelle, Eartha Kitt, Nat King Cole, Aretha Franklin, Brenda Lee, Jerry Lee Lewis, Elvis Presley en dat rijtje is nog veel langer.

Zij was in de jaren ’50 en ’60 een hele bekende dame, maar heeft nooit de credits ontvangen die ze verdient. De Amerikaanse journalist Arlene Carson heeft daar met dit boek een stokje voor gestoken. Nadat zij haar een paar keer had ontmoet zag ze in dat er een geweldig verhaal achter McCoy schuil ging. Over een zangeres en liedjesschrijfster in een pittige mannenwereld, waarin ze zich prima staande hield.

Met mijn band Swing & Tell speel ik, zonder dat ik het wist, ook nummers van haar hand. Omdat in die tijd nummers vaak werden afgekocht is de naam van McCoy bijna nergens in de credits te vinden.

Op zoek naar inspiratie voor mijn band Swing & Tell en naar interessante biografieën gelinkt aan mijn muzikaal favoriete tijd, kwam ik terecht bij de afbeelding van dit boek. Ik las het intro en het greep me direct. Het lukte niet om het te bestellen, dus ik stuurde een mailtje naar auteur Carson. Vrijwel direct kreeg ik een enthousiast bericht terug. Ze zou er eigenhandig voor zorgen dat er binnenkort een exemplaar op mijn deurmat zou vallen. Ook zei ze: ‘Laat het me weten als je een keertje in New York op bezoek komt, dan laat ik je de plekke zien waar Rose Marie McCoy altijd kwam’.

Gelukkig geldt het aanbod van Corsano nog steeds, want het ticket is geboekt! Ik kijk er erg naar uit om deze dame te ontmoeten en nog meer te weten te komen over de inmiddels overleden Rose Marie McCoy.